وعی چای سبز چینی به نام لانگ جینگ
ازلحاظ سنتی، چای بر اساس درجه و دوره تخمیر شدن (اکسیداسیون) برگها، به گروههای زیر طبقهبندی میشود:
چای سبز 500 گرم نادری
چای سفید: برگهای تازه (جوانهها) که تحت عمل [اکسیداسیون] قرار نگرفتهاند؛ شکوفههای چای را برای جلوگیری از تشکیل سبزینه (کلروفیل) از نور خورشید میتوان دور نگه داشت. چای سفید نسبت به دیگر انواع چای در مقادیر کمتری تولید میشود و میتواند از همان نوع چای که با روشهای دیگر تولید شده ازلحاظ قیمت نسبتاً گرانتر تمام شود. این نوع چای در کشورهای دیگر به غیر از چین، کمتر شناخته شدهاست، اگرچه این شناخت با عرضه چای سفید به شکل کیسهای، و نیز چای سفید سرد و فوری، بیشتر شدهاست.
چای سبز: فرایند اکسیداسیون پس از گذشت زمان اندکی از طریق حرارت یا با بخار که یک روش سنتی ژاپنی است یا به وسیله بو دادن آن در تابههای داغ، به عنوان یک روش سنتی چینی متوقف میشود. برگهای چای را میتوان به شکل برگهای جداگانه یا تبدیل شده به حبه که برای تولید چای باروتی استفاده میشود، برای خشک کردن کنارگذاشت. فرایند اخیر، زمانبر بوده و به عنوان نمونه تنها برای چایهای زرین (pekoe) با کیفیت بالا استفاده میشود. چای یک یا دو روز پس از چیدن، فرآوری میشود.
چای اولانگ (Oollong): عمل اکسیداسیون در حد فاصل بین استانداردهای زمانی مربوط به چای سبز و چای سیاه متوقف میشود. فرایند اکسیداسیون دو تا سه روز به طول خواهد انجامید.
چای قرمز: میگذارند برگهای چای بطور کامل اکسیده شود. چای سیاه در بیشتر نقاط جنوب آسیا (هند، سریلانکا، بنگلادش، پاکستان و غیره)، و نیز درقرن اخیر دربسیاری از کشورهای آفریقائی از جمله کنیا، بروندی، روآندا، مالاوی و زیمبابوه متداول بودهاست. ترجمه لغت به لغت عبارت «چای قرمز» را در زبان چینی، میتوان برای عاشقان چای بکار برد. چینیها آن را «چای سرخ» مینامند زیرا رنگ مایع دم کرده آن سرخ است. غربیها هم آن را «چای سیاه» میگویند چون برگهای چایی که معمولاً دم میکنند به رنگ مشکی است. اما چای قرمز به رویبوس نیز اشاره میکند، که یک ماده دمکردنی گیاهی دمنوش رایج در آفریقای جنوبی محسوب میشود. فرایند اکسیداسیون از حدود دو هفته تا یک ماه طول خواهد کشید. چای سیاه در طبقهبندی دیگر به عنوان چای «ناب» یا CTC (خرد، پخش و به هم پیچیده، روش تولیدی که درسال۱۹۳۲ابداع شدهاست) مطرح میشود. چایهای سیاه غیر مخلوط نیز از طریق مکان، زمان و فصل (اول، دوم، یا پاییز) تولید خود شناخته میشوند. چایهای ناب و CTC طبق کیفیت برگ پس از تولید و بر اساس سیستم درجهبندی چای نیز درجهبندی میشوند.
پوئر (Pu-erh): (در فلات کانتون چین به عنوان پولی (polee) نیز خوانده میشود)، دو نوع از این چای وجود دارد، «خام» و «رسیده». نوع خام یا سبز آن را میتوان بلافاصله مصرف نمود یا گذاشت تا رسیدهتر شود. طی فرایند رسیدن گیاه چای، چای متحمل عملیات تخمیر ثانویه و میکروبی (باکتریایی) میشود. پوئر رسیده از از برگ سبز چای ساخته میشود که بطور مصنوعی اکسیده میشود تا به طعم فرایند رسیدن طبیعی خود نزدیک شود. این عمل تحت فرایند مشابهی کنترل میشود تا آنها را با هم ترکیب نماید که در آن هم رطوبت و هم دمای چای بطور دقیقی تحت نظارت قرار میگیرد. هردو نوع چای پوئر معمولاً به اشکال مختلفی متراکم میشوند ازجمله قالبی، قرصمانند، کاسهای شکل یا قارچمانند. درحالی که بیشتر انواع چای درهمان سال اول تولید خود، مصرف میشوند، اما چای پوئر را برای بهبود طعم آن میتوان دِیرتر مصرف کرد و نوع خامش را بین ۳۰ تا۵۰ سال و نمونه رسیده اش را بین۱۰ تا ۱۵سال نگهداری نمود، اگرچه کارشناسان و طرفداران آن درمورد دوره زمانی بهینه توقف فرایند رسیده شدن چای با هم اختلاف دارند. بیشتر اوقات، پوئر را برای مدت ۵ دقیقه درآب جوش خیس میکنند. علاوه براین، برخی از ساکنان تبت از پوئر را با کره گاو کوهاندار تبتی (yak)، شکر و نمک میجوشانند و چای کره گاوی که بسیار مقوی هم هست را تهِیه میکنند. چایهایی که همچون پوئر و لیوبائو Liu bao بر روی آنها اکسیداسیون ثانویه واقع میشود، در چین به عنوان چای سیاه شناخته میشوند. این را نباید با اصطلاح انگلیسی چای سیاه اشتباه گرفت که درچین به آن چای قرمز میگویند.
چای زرد: یا تحت نام «چای با کیفیت» در دربار سلطنتی استفاده شود، و یا چای مخصوصی مشابه با چای سبز، این نوع چای مرحله کند تری از خشک را سپری میکند.
کوکیچا (Kukicha): همچنین چای زمستان نیز نامیده میشود، کوکیچا از شاخههای کوچک و برگهای کهنه و هرس شده گیاه چای طی فصل زمستانه و با برشتهسازی، عمل میآید. این ماده به عنوان یک غذای سالم در ژاپن و نیز در رژیمهای افزایش طول عمر بطور رایجی مصرف میشود.
ژنمایکا (Genmaicha): درزبان ژاپنی به معنای چای برنج قهوهای رنگ است، آن چای سبزی است که با برنج خشک قهوهای برشته شده (برخی اوقات برنج بوداده) ترکیب میشود، و در ژاپن بسیار متداول بوده اما درچین هم مصرف میشود.
چای گل (عطری): چایهایی که با گلها فرآوری یا دم میشوند و هر نوع گلی هم برای گونه خاصی از چای همچون چای سبز یا سرخ، استفاده میشود. معروفترین چای عطری، چای یاسمن (هیوآنگ پین در فلات کانتون، هوآچا که نوعی درخت گل در ماندارین چین است) یا چای سبز یا اولانگ معطر (یا دم شده) با گلهای یاسمن است. گلهای رز، سدر، لیچی (Lychee)، گلاسمانتوس، و گل داوودی نیز جزو گلهای رایج مورد استفاده در این نوع چای هستند.
افسانههای پیدایش چای
بر اساس افسانهای یکی از سالکان در کوه چای مشغول مراقبه بوده؛ ولی دائم چشمهایش بسته میشده. برای اینکه بتواند چشمهایش را باز نگه دارد پلکهایش را میبرد و به درون کوهستان پرتاب میکند. از آن پلک گیاهی بنام چای میروید که هدیه ایست از طرف خداوند برای افرادیکه به مراقبه (مدیتیشن) مینشینند.
براساس یک داستان قدیمی حدود پنج هزار سال قبل تعدادی برگ چای در اثر وزش باد به درون یک فنجان آب داغ که در دست «شن نونگ» امپراتور چین بود، افتاد و حاکم نتیجه این حادثه را به عنوان یک تحول بزرگ برای آب ساده و بی طعم اعلام کرد. در پی آن مصرف چای همهگیر شد.
در یک افسانه عامه چینی، شن نونگ (Shennong)، امپراتور چین ابداع کننده اسطورهای کشاورزی و طب چینی حدود ۵۰۰ سال پیش درحال سفر بودهاست. وی که به دلیل تبحرش در روشهای علمی مشهور بوده، براین اعتقاد بود که مطمئنترین روش برای نوشیدن آب این است که ابتدا آن را بجوشانند. یک روز متوجه شد که تعدادی برگ در داخل آبی افتاده که وی آن را جوشانده بود. پادشاه نکته بین و کنجکاو جرعهای از آن را نوشید و از طعم مطلوب و خواص نیروبخش آن شگفت زده شد. برخی از افسانههای دیگر میگویند که امپراتور خواص طبی برخی از گیاهان را برای خود آزمایش میکرد، که برخی از آنها سمی بودند، اما آزمایش بر روی چای نشان داد که آن نوشدارو است. داستان شن نونگ در کتاب «لویو چا جینگ» نیز که یک اثر قدیمی مربوط به این موضوع است، ذکر شده است.
یک اسطوره چینی که در مکاتب بودائیسم و بودیهارما (Bodhiharma) رایج است با کشف چای اعتبار یافتهاست. بودیهارما، راهب نیمه افسانهای بودائی، پایهگذار مکتب بودائی Chan به چین سفر کرد. او چون طی عمل تمرکز حواس به خواب فرورفته بود، خشمگین شد و از اینرو پلکهای چشمان خود را قطع کرد. بوتههای چای از نقطهای روئید که وی پلکهای خود را درآنجا انداخت. برخی اوقات، این داستان را دربارهٔگوتاما بودا به جای بودیهارما بازگو میکنند.
شن نونگ، پادشاه چین، که در سالنامههای چینی او را تقریباً مشوق هر امر نیکی میدانند، در سال ۲۷۵۰ قبل از میلاد بر تخت نشست. او در یک شب بهاری زیبا، در سال ۲۷۳۷ قبل از میلاد، زیر درختی در چشماندازی تپهای در منطقهٔ یانگ تسه کیانگ در یکی از قصرهای خود کنار سوگلی دربار نشسته بود. وقتی برای او آب آشامیدنی را میجوشاندند چند برگ از شاخه درخت چای وحشی را که به خاطر بوی خوش شکوفهها یش آن را در باغ قصر کاشته بودند در آب ریختند و بدین ترتیب چای کشف شد!
خودکار کردن
خودکارسازی به بهبود کیفیت و کاهش بار کار کمک میکرد. حسگرها و کنترلهای کامپیوتری در اتوماسیون ماشینی به نحوی ارائه شدهاند که کارگران غیر ماهر نیز بتوانند بدون آسیب به کیفیت چای محصول برتر چای را تولید کنند. نواحی مشخصی در ژاپن به عنوان تولیدکننده انواع مخصوص چای سبز شناخته شدهاند، و نیز چایهایی با کیفیت استثنائی چرا که خود برگهای سبز چای به عنوان کالای بسیار ارزشمند محسوب میشود. این ترکیب از عطا طبیعت و پیشرفتهای فنی بشری موجب تولید استثنائیترین محصولات چای سبز میگردد که در بازارهای امروزی فروش میروند. امروزه، چای سبز برشته شده دیگر در ژاپن رایج نبوده و در عوض، از گرد چای در مناسبتها و مراسم استفاده میشود.
:: بازدید از این مطلب : 232
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0